Triggerpoints zijn kleine verkrampingen, die niet alleen pijn in de spier veroorzaken, maar ook in de nabij gelegen zenuwbanen en lichaamsdelen.
Ze kunnen onstaan door tal van oorzaken waaronder stress, overbelasting, verwondingen, alcohol of chemische stoffen.

Triggerpoints kunnen liggen in:

• Spieren
• Huid
• Bindweefsel
• Gewrichtsbanden
• Botvlies

Triggerpoints veroorzaken hoofdpijn, pijn in nek en kaak, pijn in de onderrug, tennisarmen en carpaaltunnel syndromen. Ze zijn de bron van de pijn in gewrichten, zoals de schouder, pols, heup, knie en enkel, die zo vaak wordt aangezien voor artritis, tendinitis, bursitis, en letsel aan de gewrichtsbanden.
Triggerpoints beperken zich niet alleen tot pijn. Symptonen van functie-uitval, spierstijfheid, zwakte, oedeem, misselijkheid, duizeligheid, oorpijn, sinusitis, maagzuur, hartritmestoornissen, pijn aan de geslachtsdelen en gevoelloosheid in handen en voeten. Zelfs fibromyalgie kan zijn oorsprong hebben in triggerpoints.

Gelukkig komen de symptomen die door triggerpoints worden veroorzaakt voor in voorspelbare patronen. Als je weet waar je zoeken moet, zijn triggerpoints gemakkelijk te vinden en uit te schakelen.

De meeste problemen kunnen in drie tot tien dagen worden geëlimineerd. Zelfs langdurig chronische klachten kunnen in minder dan anderhalve maand aanzienlijke verbetering te zien geven.

De fysiologie van een triggerpoint

Het deel van een spiervezel dat de feitelijke contractie verzorgt is een microscopisch kleine eenheid die sarcomeer wordt genoemd. Een sarcomeer trekt zich samen als zijn twee delen bij elkaar komen en zich als vingers in elkaar vouwen. In je spieren moeten miljoenen sarcomeren zich samentrekken om ook maar de geringste beweging te veroorzaken.
Een triggerpoint bestaat als te sterk gestimuleerde sarcomeren chemisch niet langer in staat zijn hun samengetrokken toestand te verlaten.
Normaal gesproken werken de sarcomeren als kleine pompjes. Ze trekken zich samen en ontspannen om het bloed, dat in hun metabolische behoeften voorziet, door de capillairen te laten circuleren. Als de sarcomeren in een triggerpoint hun contractie vasthouden, stopt in feite de bloedcirculatie in het betreffende gebied. Het gebrek aan zuurstof en de ophoping van afvalstoffen irriteren het triggerpoint. Het triggerpoint reageert op deze noodtoestand met het versturen van pijnsignalen.

De massage van het triggerpoint spoelt het weefsel schoon en helpt de vastgelopen sarcomeren in het triggerpoint weer los te komen. Door direct op de triggerpoints te werken, is massage de veiligste, meest natuurlijke en meest effectieve vorm van pijntherapie.